ეს მეეჭვიანება, ნეტავ იმ ზანგის ადგილას ვიყო დიდი დიკთან ერთად. შეხედეთ, რა სიხარბით შთანთქავს ეს წიწილა ზანგის უზარმაზარ ფალოსს. თავიდან ის წოვს, ცდილობს რაც შეიძლება მეტი კუნთების ამ მთას პირში ჩაიტანოს, შემდეგ ხარბად შთანთქავს თავის დიკს საშოსთან ერთად - არ მოერგება, მაგრამ მაინც, ტკივილს ითმენს, თავს ისე აგრძელებს. ღრმად, როგორც მას შეუძლია.
მე რომ მეპატრონე ვიყო, პრეზერვატივის გარეშე ჩემს დიასახლისს დავლიკავდი? მე ვფიქრობ, რომ არა, საკმარისად ძლიერად გავურბოდი მას წინ და ანუსში და პერიოდულად ვიძახებდი ჩემს კაბინეტში ნაზი და აუჩქარებელი მინეტისთვის! და ნაზი კეკლუცობა და ლპობა? უნდა აღიარო, რომ ძალიან ბევრია!
Არანაირად.